W sumie nie wiem

Czarodzieje, czarownice, wierni czytelnicy!

Czuję się okropnie, przez to, że tak rzadko ostatnio publikuję, ale jeszcze gorzej dlatego, że nie bardzo wiem jak to zmienić.

Właśnie dzisiaj zamierzałam wziąć się za siebie ale padł mi dysk w komputerze i w sumie nie wiem kiedy uda mi się odzyskać zdolność panowania nad sytuacją.

W ciągu ostatniego czasu dość mocno zanika mi wena na to opowiadanie. Niby mam plan, ale gdy zaczynam coś pisać bohaterowie stają się papierowi i zupełnie nie tacy jak byli jeszcze na urodzinach u Alexa - czwórka przyjaciół, a nie Sharon/Will/Christo, Alex/Maggie i James/Aline. Ich paczka strasznie zaczęła mi się sypać między zdaniami i nie wiem jak to powstrzymać. W sensie mam nawet parę pomysłów, ale nie umiem, nie potrafię ich wprowadzić w życie.

Żałuję niektórych podjętych w poprzednich rozdziałach decyzji, jak również takich podjętych jeszcze na początku opowiadania. Wydaje mi się, że schrzaniłam, dodając tyle nowych postaci, zamiast rozwijać te które już mam. Nie mówię, że żałuję, iż je stworzyłam, tylko myślę, czy nie lepiej by było, gdybym nie wprowadziła tego całego turnieju, na który, swoją drogą, wcale nie mam pomysłu. On miał być prowokatorem spotkania tych szkół, a nie konkretnymi wydarzeniami pojawiającymi się w opowiadaniu co jakiś czas.

Poza tym w ostatnim czasie wpadłam na mega dużą ilość pomysłów, które chciałabym wprowadzić do fabuły w poprzednich rozdziałach.

Nie wiem, po prostu minie wychodzi.

Chciałabym to skończyć pisać, ale tyle mi jeszcze brakuje, za dużo, by tych chęci mogło mi starczyć. Rozważałam napisanie czegoś podsumowującego, opisującego to, co się wydarzyło dalej, ale wiem, że to jest pójście na łatwiznę. Na pewno nie chcę tak zostawić tej historii, bo lubią i chcę ją skończyć, ale z każdym dniem w którym nie piszę oddalam się od niej, zbliżając jednocześnie do nowych, innych i bardziej atrakcyjnych, bo jeszcze nie zaczętych pomysłów.

Nie zrozumcie mnie źle. Uwielbiam te postacie i pomysł na całe opowiadanie, ale najchętniej napisałabym je od początku. Największym problemem jest jednak to, że nie mam na to siły. Gdybym zaczęła to robić, szybko bym zrezygnowała.

Więc co wy na to, żebyście mi dali jeszcze dwa tygodnie na przemyślenia o tym, co zrobić? Może wena mi wróci, a może się poddam. Zobaczymy.

Jażdy wasz komentarz jest cudowny i sprawia, że wracają mi chęci, ale jak już mówiłam: mój komputer chyba umarł, więc...

Po prostu proszę was o czas.

Okej...(?)

(Pisane na telefonie, nie bijcie za błędy)